Zapora Hoovera, czyli betonowy, amerykański cud

Jest taka komedia romantyczna z Selmą Hajek "Poślubić czy polubić ." 

Uwaga zdradzam zakończenie, na końcu główna bohaterka rodzi dziecko na Zaporze Hoovera i bierze ślub w Wielkim Kanione, w tle leci piosenka Presleya.

Bardzo przyjemny filmik na poprawę nastroju i zawierający dodatkowo w sobie wszystkie elementy naszej wycieczki.

W tym filmie na Zaporze Hoovera, jest zaznaczona gruba linia granica pomiędzy Nevadą a Arizoną, w rzeczywistości czegoś takiego nie ma, (a szkoda, bo fajnie to wyglądało).

Nie wiem czy była i zmienili koncepcję, czy stworzyli ją tylko na potrzeby filmu.

Podczas naszej, całodniowej wycieczki mieliśmy możliwość przejechanie przez tamę i podziwianie tej olbrzymiej konstrukcji. Bez dwóch zdań jest imponująca, aczkolwiek przyznam się szczerze, że tamy nie robią na mnie jakiegoś specjalnego wrażenia. 

Doceniam wkład pracy, korzyści i spektakularne widoki, ale się nie wzruszam.

Dla porównania widziałam tamę w Asuanie i zdecydowanie bardziej niż tworem ludzkich rąk byłam wtedy zainteresowana Nilem.

Wracając do Zapory Hoovera, przegonili nas jak psy, dając tylko chwilę na zrobienie zdjęcia i popędziliśmy dalej.

Największym absurdem był fakt, że zamiast nas pogonić uczciwie po dwóch stanach, zapakowali wszystkich do autokaru i puścili film dydaktyczny, żebyśmy sobie zobaczyli jak wygląda Tama Hoovera, na zewnątrz i od środka.

Ja osobiście wolałam wyglądać przez okno i chłonąć widoki w bardziej bezpośredni sposób.

Drugim momentem, który był podobnie absurdalny była kontrola. 

Kazali nam siedzieć cicho i nie robić gwałtownych ruchów. Do autokaru wszedł policjant, przeszedł go do końca i wyszedł. Gratulacje za czujność, można było przemycić rakietę.

Następnego dnia w ramach, tak zwanych dodatkowych szaleństw, wypożyczyliśmy samochód, (dla zainteresowanych podaję model, Ford mustang, kabriolet). 

Oczywiście jeździliśmy cały czas z otwartym dachem jak psy i pojechaliśmy między innymi jeszcze raz zobaczyć, tym razem na spokojnie, to cudo amerykańskiej inżynierii.

I tutaj znowu natrafiliśmy na kontrolę, pan zapytał nas, czy mamy broń. 

Co można odpowiedzieć na takie pytanie ? 

Oczywiście prawdę, jak jest się uczciwym człowiekiem, a jak się jest bandziorem, to co daje taka konwersacja ?

Gdybyśmy byli terrorystami, to też uwierzyliby na słowo, nie zajrzeli nawet do bagażnika.

Przed nami za to jechała zakurzona furgonetka, oblepiona nalepkami w stylu "mam broń i uwielbiam jej używać kiedy tylko mogę i nie mogę".

Myślałam, że to żart, nie był, małżeństwo w średnim wieku legalnie sobie wiozło strzelbę jak na bizony, widziałam na własne oczy.

Ochłonęliśmy i bez przewodników, na luzie poszliśmy sobie do Arizony, wróciliśmy do Nevady, ponapawaliśmy się widokami rzeki z dwóch stron i zrobiliśmy wreszcie na spokojnie parę zdjęć.

Tama Hoovera jest uważana za dumę narodową i słusznie, jej budowa była olbrzymim i bardzo niebezpiecznym przedsięwzięciem.

Byłam, widziałam, ale mi raczej w duszy śpiewa pustynia z tymi, groźnymi górami, ale zapalonym inżynierom i pasjonatom tematu polecam.